1990-1992
Ζωγράφισα το «Τέμπλο» με λάδι σε καμβά πάνω σε ξύλο:
Στην επάνω σειρά φόρος τιμής σε πρόσωπα όπως, ο Τσαρούχης, η εβραία, ο Μαξ Μπέκμαν, ο Παζολίνι κ.λπ.
Στη μέση το μαρτύριο του ανθρώπου, ο βιασμός της γυναίκας, η φυγή των Κούρδων, ο θανατοποινίτης, ο εμφύλιος πόλεμος.
Αριστερά ο Άγγελος Ελεφάντης. Δεξιά η Κάτια: οι δικοί μου αρχάγγελοι, η δική μου αριστερά, η ταπεινότητα, η φυσική αρμονία έσω κι έξω κόσμου.
Ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία μου να δω μπροστά μου το έργο τελειωμένο που εφεύρισκα τρόπους να ακουμπάω το χρώμα γρήγορα χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς διορθώσεις. Ότι προσχέδια, μακέτες, πρόχειρα σκίτσα, είχα κάνει σαν προετοιμασία ούτε καν τα κοίταζα.
Είχα καρφώσει τεράστια πανιά στους τοίχους μου και δούλευα με σκαλωσιά σαν τοιχογραφία.
Ακόμα και τα πορτραίτα τα ζωγράφισα στο τελικό ύψος του Τέμπλου 3μ Χ 8μ..
Οι ζωγραφικές ανακαλύψεις μου σ’ αυτήν την κατασκευή ακόμα με τροφοδοτούν.
1990-1992
I painted the “Temple” using the oil on canvas process, on wood:
The top row is a tribute to persons such as Tsarouchis, the Jewish woman, Max Beckmann, Pasolini, etc.
The middle depicts man’s suffering, rape, the flight of the Kurds, the man on death row, civil war.
To the left is Angelos Elefantis. To the right is Katia. My own archangels, my left-wing beliefs, my humility, my natural harmony inside and out.
I was so eager to have the finished work in front of me, that I devised ways to apply the color fast, without second thoughts, without doing any corrections. Any drafts, mock-ups, or rough sketches I had done as preparation I didn’t even look at.
I had nailed huge pieces of cloth on the walls, and I used scaffolding, like in a mural.
Even the portraits were painted at the “Temple’s” final size, 3 x 8 m.
The painting revelations of that creation still fuel me to this day.