1972 – 1985

1972, Λονδίνο

Τα πρώτα μου έργα είχαν φυσικά το θέμα οικογένεια (1,2, 3,7). Μπήκε όμως χρώμα στην μαυρόασπρη σειρά που είχα ξεκινήσει στην Αθήνα. Και χρησιμοποίησα για πρώτη φορά αερογράφο (1,2), ενώ αντιθέτως στο 3 ξεκίνησα με πολύ μικρό πινελάκι να ψάχνω κάτι καινούριο – το αντίστοιχο του κατοπινού πίξελ – το ελάχιστο της ζωγραφισμένης εικόνας. Αυτό το έργο με οδήγησε σύντομα στο να δουλεύω μεγάλα έργα με μικρές κηλίδες και με μικρά πινέλα.
Τα περισσότερα ήταν αναφορές στην αναγέννηση, στο μπαρόκ και στον ρομαντισμό.
Ήθελα να κλείσω τη φόρμα στην ελάχιστη όψη της, πίστευα ότι με αυτόν τον τρόπο διεισδύω στα μυστικά του Λεονάρντο, του Καραβάτζιο και του αγαπημένου μου Πουσσέν.
Το πρώτο έργο (18 Wilhelm Reich) το έκανα στο Μόναχο το 1973.
Στη Γερμανία επισκέφτηκα στο Kassel την Documenta 1972. Εκεί γνώρισα τον Κάνοβιτς, τον Μπόις, τον Κίνχολτζ και άλλες αδερφές ψυχές. Αυτό επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την τάση μου να αναμιγνύω διαφορετικές εικαστικές διατυπώσεις και να τις δουλεύω παράλληλα. Αυτοί οι τρεις καλλιτέχνες ήταν για μένα μεγάλη παρηγοριά: ο λιτός γεωμέτρης Κάνοβιτς, ο φιλόσοφος Μπόις, ο σχεδόν δραματουργός Κίνχολτζ, τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους και τόσο συγγενείς ταυτόχρονα.

1972, London

My first works centered, of course, on family (1,2, 3,7) and I added color to the black-and-white series I had begun in Athens. Moreover, I used an airbrush for the first time (1,2), while for #3 I used a very small paint brush, looking for something new – the equivalent of what was later to become the pixel, the very minimum of the painted image. This quickly led to my working on large-scale projects, incorporating small dots and using small paint brushes. Most of these works were references to the Renaissance, Baroque, and Romanticism.
My aim was to close the form down to its minimum; I thought that in this way I would be able to unlock the secrets of Leonardo, Caravaggio, and my beloved Poussin.
I created the first work (“18 Wilhelm Reich”) in Munich in 1973.
While I was in Germany, in 1972, I visited the “documenta” exhibition in Kassel. There I met Kanovich, Boyce, Kienholz, and other soulmates, which greatly influenced my tendency to mix different art styles, working on them simultaneously. These three artists were a great consolation for me: Kanovich the austere geometer, Boyce the philosopher, Kienholz the almost dramatist; so different to each other, yet so similar.