Προσωπογραφία
Η Προσωπογραφία (1997) είναι το δεύτερο εικαστικό/θεατρικό δρώμενο μετά το Τέμπλο (1994). Η ζωγραφική που αφηγείται κάποια ιστορία. Προσπάθησα να φτιάξω στους πίνακες ανθρώπους που αδυνατούν να αλλάξουν τον ζοφερό κόσμο τους, έναν ζωγραφικό χώρο με ανθρώπινες φιγούρες, χωρίς καθαρά περιγράμματα και χωρίς προοπτικές. Οι δυσκολίες μου ήταν να μην καταστροφολογώ, να μην περιγράφω και να είμαι, ως ζωγράφος, εμπαθής αντί παρατηρητής. Η μουσική γράφτηκε από τον εξαιρετικό Γιώργο Χριστιανάκη, σαν συνέχεια της πρώτης μας συνεργασίας στο Τέμπλο.
Είχα την τιμή να συνεργαστώ επί της ουσίας με τον ποιητή και φίλο μου Διονύση Καψάλη, που έγραψε το κείμενο με σπάνια εμβάθυνση. Μια συνεργασία που μας περίμενε από καιρό να καρποφορήσει με τέτοια απόλαυση.
Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πως κατάφεραν να δώσουν σάρκα και οστά στους δυο ρόλους τους με τόση ελευθερία η Ανέζα Παπαδοπούλου και η Κάτια Γέρου, σε ένα τόσο σφιχτά δομημένο ποιητικό κείμενο.